روزنوشته‌های بهزاد

هیچ می‌دانی چرا چون موج

در گریز از خویشتن پیوسته می‌کاهم؟

زان که بر این پرده‌ی تاریک

این خاموشی نزدیک

آنچه می‌خواهم نمی‌بینم

وآنچه می‌بینم نمی‌خواهم

[هیچ ‌می‌دانی چرا؟ | شفیعی کدکنی]